o. Józef Jurczyga

Śp. Ojciec Józef, Jurczyga SVD - urodził się 21 lipca 1934 roku w Makoszowach, diec. katowicka, z rodziców Pawła i Anny, z d. Glinka, jako trzeci wśród siedmiorga rodzeństwa. Do Niższego Seminarium Księży Werbistów w Nysie wstąpił w 1946 roku. Nowicjat rozpoczął w 1950 roku w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie. Tam złożył pierwsze śluby 8 września  1952 roku, zaś śluby wieczyste 8 września 1958 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 1 lutego 1959 roku z rąk ks. bpa Józefa Drzazgi w Pieniężnie.

Jako młody kapłan od początku pracuje w animacji misyjnej. Do Papui Nowej Gwinei wyjeżdża w 1967 roku, gdzie pracuje do roku 1981 jako duszpasterz w diec. Madang i Wewak. Jednocześnie jest redaktorem czasopisma „Nasz Misjonarz” adresowanego do środowisk polonijnych w tamtym regionie. W 1992 roku wraca na stałe do Ojczyzny i pracuje nadal w animacji misyjnej.

Do Górnej Grupy przychodzi 13 listopada 2004 roku. Coraz bardziej podupada na zdrowiu. Po kilkudniowym pobycie w szpitalu w Grudziądzu, umiera 23 kwietnia 2009 roku, w dzień św. Wojciecha, patrona Misyjnego Seminarium Duchownego w Pieniężnie.

Spoczął na naszym klasztornym cmentarzu, w Górnej Grupie i tu będzie czekał na dzień Zmartwychwstania.

O. Józef Jurczyga SVD (1934 - 2009)
Urodził się 21 lipca 1934r. w Zabrzu-Makoszowach jako syn Pawła i Anny z domu Glinka. Miał trzy siostry oraz jednego brata. Wśród jego najbliższych krewnych możemy znaleźć jeszcze pięciu werbistów. W takiej atmosferze wzrastał, dlatego nie dziwi fakt, że po szkole podstawowej w 1946 r.. zgłosił się do niższego seminarium księży werbistów w Domu Misyjnym Sw. Krzyża w Nysie. Nowicjat rozpoczął 8 września 1960 r. w misyjnym seminarium duchownym w Domu Sw. Wojciecha w Pieniężnie. Tu również 1 lutego 1959 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
Jego hobby była fotografika. Był bardzo wymowny i miał łatwość pisania. Jako kleryk napisał dwie duże prace seminaryjne: poświęconą o. Romanowi Kozubkowi SVD (1908-1940) i nowicjuszowi Stanisławowi Kolce SVD (1920-1940), męczennikom obozów koncentracyjnych (obecnie są sługami Bożymi). Po odbyciu kursu pastoralnego w Bytomiu (1959-1960) został mianowany referentem misyjnym Polskiej Prowincji werbistów. Przez osiem lat wygłosił 1200 prelek misyjnych.
W1967 r. wyjechał na misje do Papui Nowej Gwinei. Przepracował tam 25 lat, z trzyletnią przerwą, kiedy „umisyjniał" Polską Prowincją werbistów oraz polskie parafie (1981-1984). Na misjach był nie tylko duszpasterzem, ale również kierownikiem szkoły katechetycznej, redaktorem „Naszego Misjonarza" (1969-1973) redagowanego na wzór przedwojennego „Naszego Misjonarza", wydawanego w Górnej Grupie. NM był wysyłany do 19 krajów, ukazało się 17 jego numerów. Współpracował z redakcją miejscowego „Wantoka" w dziale fotograficznym. W 1971 r. wydał z o. Ralphem M. Wiltgenem SVD księgę pamiątkową Divine Word Missionaries 1896-1971. 75 Years in New Guinea. Wewak 1971. W 1974 r. zrobił film dokumentalny o wizycie kard. Karola Wojtyły w Papui Nowej Gwinei. Wydawał też broszurki w języku pidgin english, m.in.: Historia kultu obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz Spotkania charyzmatyczne w Duchu Świętym. Po powrocie na stałe do Polski w 1992 r. znowu pracował w referacie misyjnym. Jako człowiek medialny często występował w prasie, radiu i telewizji. Brał udział w spotkaniach charyzmatycznych. Wydał kilka tomików broszury Bóg i dziś uzdrawia. Zostawił też niepublikowane wspomnienia ze swej pracy misyjnej pod tytułem 20 lat wśród Papuasów.
Od 2004 r. przebywał na oddziale chorych w Górnej Grupie. Zmarł w szpitalu w Grudziądzu w dzień wspomnienia wielkiego misjonarza św. Wojciecha, 23 kwietnia 2009 r. Spoczywa na cmentarzu klasztornym w Górnej Grupie.

Ur.       21.07.1934      Makoszowy, diec. Katowicka
W.       02.09.1946      Nysa
O.        08.09.1950      Pieniężno
1.pr.     08.09.1952      Pieniężno
W.pr.   08.09.1958      Pieniężno
Święc.  01.02.1959      Pieniężno

W czasie 1959-60 brał udział w rocznym kursie, pastoralnym w Bytomiu, a następnie został mianowany  zelatorem misyjnym dla Polskiej  Prowincji.   Na tym odcinku współpracował  z o.J. Skowronkiem.  Od 1961-63 przeniesiony  do Chludowa,  pełnił nadal  funkcję zelatora misyjnego.  Głosił prelekcje misyjne,  rekolekcje powołaniowe, których był inicjatorem. W grudniu 1963 r.  powołany został do Pieniężna na to samo stanowisko, W  ciągu 8 lat /do 1967/ miał na swym koncie: 1200 wykładów misyjnych oraz około 56 serii misji ludowych.
W 1967 r. wyjechał na Nową Gwineę.  Po zakończeniu kursu jęz. angielskiego w Epping, przybył 13 marca 1968 r. na Nową Gwineę i skierowany  został do pracy na wyspie wulkanicznej  Manam /150 km od Madang/. Wyspa liczyła 3000 mieszkańców i 10 wiosek.  Po wyjeździe  o.  Kuhna,   oprócz pracy duszpasterskiej, musiał się zająć funkcjonowaniem poczty, banku i sklepiku.  Na wyspie  była szkoła z około 450 dziećmi, 13 nauczycielami  i 4 siostrami  zakonnymi.   1969-70 objął w Maiwara prowadzenie nowo otwartej szkoły katechetycznej  z 25 katechetami oraz duszpasterstwo w Riwo. W 1969 r.   rozpoczął także wydawać polskie czasopismo "Nasz Misjonarz" /do 1973/ rozchodzące się do 19 krajów.  W latach 1970-72 pracował początkowo przez 3 miesiące w Josephstal,  a potem przydzielono go do prac w środkach  społecznego przekazu. Od r. 1972-76 pracował w Wewak w redakcji "Wantoka" w dziale fotograficznym, gdzie m.in.   zorganizował duże archiwum fotograficzne.  Jego filmy wyświetlała m.in.  Polska Telewizja w 1976 r.  Z okazji urlopu w Polsce występował w Polskim Radiu i Rozgłośni Watykańskiej. W listopadzie 1975 r.   opuścił Wewak, wrócił do M adang i objął pracę duszpasterską w Sisak,  by  przygotować ten teren do utworzenia samodzielnej parafii.  Mieszkał  w Madang i musiał dojeżdżać 6 km. Do istniejącego już tu kościoła dobudował szkołę /1976/ i dom parafialny /1979/.   Od 1977 r.   rozpoczął na powierzonym mu terenie,  urządzać co tydzień godziny biblijne, które od czerwca 1980 r,  przekształciły  się w godziny modlitwy charyzmatycznej. Spotkania te okazały się źródłem uaktywniania laikatu.   Od końca lutego 1981   r.  parafię prowadził laikat wraz z katechetką. Klęską jego parafii było pijaństwo. Od 17.4.1981  r.  /Wielkanoc/ przyjechał na 3 lata do Polski, celem nadania większego impulsu misyjnego Polskiej Prowincji. W samym tylko 1981   r.  udzielił wywiadów dla 6-ciu czasopism.